Na onze ontmoeting met onze nieuwe collega’s zijn Laura en
ik sportief wezen wandelen. Ons hotel ligt op een hoogte van 1050 meter en we
zijn met allerlei kronkels en in een tijdsbestek van 5 uur naar een berg
gelopen van 1500 meter en daarna via een andere weg weer terug. Eenmaal in onze
kamer even neergeploft met een kop thee en een boek.
Om acht uur ‘s avonds zijn we gaan eten. Het keukenpersoneel is echt super aardig, de poetsvrouw hier ook. Tijdens het eten meteen onze mail gecheckt en dat was toch wel een rare gewaarwording voor de mensen hier (zo efficiënt). Na het eten even aan de bar neergeploft bij onze barman Adrian, echt een hele aardige kerel. Hij vertelde ons wat meer over het hotel, de paarden etc. Hij heeft zelf ook een jaar bij de paarden gewerkt. Nu doet hij echt alles op en rond het hotel behalve de paarden. Aan de bar even de laptop aangezet en geskyped met Jos en Stefan, wat echt heel gezellig was.
Om acht uur ‘s avonds zijn we gaan eten. Het keukenpersoneel is echt super aardig, de poetsvrouw hier ook. Tijdens het eten meteen onze mail gecheckt en dat was toch wel een rare gewaarwording voor de mensen hier (zo efficiënt). Na het eten even aan de bar neergeploft bij onze barman Adrian, echt een hele aardige kerel. Hij vertelde ons wat meer over het hotel, de paarden etc. Hij heeft zelf ook een jaar bij de paarden gewerkt. Nu doet hij echt alles op en rond het hotel behalve de paarden. Aan de bar even de laptop aangezet en geskyped met Jos en Stefan, wat echt heel gezellig was.
Vanochtend om kwart over zeven op stal begonnen. De
taalbarrière is wel heel groot. Laura en ik spreken goed Engels en een beetje
Duits. Maar één van de paardenmeisjes kan een beetje Engels dus we zijn meteen
op ons Duits aangewezen, wat nu na de lunch al stukken beter geworden is. Na
het voeren, stallen mesten en vegen hebben we ontbeten. Wij Nederlanders
ontbijten echt idioot weinig vergeleken met de mensen hier. Om kwart voor negen
kwamen de kinderen van het ponykamp en die hebben we geholpen met het poetsen en
opzadelen van de paarden. Nadat we de kinderen op hun paard hebben getild en de
beugels opmaat gemaakt hebben ging Katie (de dochter van meneer Beck) les geven
aan de kinderen. Terwijl zij dat deed wasten wij Macerena (een haflinger merrie
van anderhalf jaar oud). Daarna gingen we aan de slag met de bezems om de
stallen spinnenweb-vrij te maken. Op dat moment kwamen er mensen aan die graag
een van hun kinderen paard wilden laten rijden. Mensen uit de USA met als
hoofdtaal engels. De paardenmeisjes kunnen echt bijna geen engels dus werden
wij geroepen of wij met deze mensen aan de slag konden. Wij een pony
opgezadeld, cap gepakt, kind er opgetild en hup daar gingen we samen met de
ouders een stuk wandelen door Brand. Langs de rivier, over enkele bruggetjes en
via de hoofdweg weer terug. Daarna nog naar een ander stuk van Brand gelopen.
God, wat waren dit leuke mensen!
Toen we terugkwamen was iedereen binnen op stal. Vinni
(een duitse stagiaire, die hier 3 jaar blijft) was de ponykamp kinderen theorieles
aan het geven. Daar hebben we een tijdje bij gezeten en dus ook zelf nog even
het Duitse theorieboekje doorgespit, wat ons best aardig afging. Hierna hebben
we de stal nog even geveegd en zijn we gaan lunchen.
In de middag pauze hebben we even aan school gewerkt. Om kwart
voor twee begonnen we weer. We hebben gekeken toen de paardenmeisjes aan het
springen waren. Eén van de meiden viel super hard van haar paard af en heel de
hindernis viel in elkaar. Het zag er echt heel eng uit. Terug uit het
ziekenhuis bleek dat er alleen maar iets met haar duim was, dus die was
ingegipst.
Gedurende de hele middag waren er lessen en buitenritten,
afgewisseld begeleid door Vinni, Katie en Evi. Wij hebben gekeken bij de les,
paarden gewassen, geveegd, paarden gevoerd en nog stallen gemest. Na het werk
zijn we naar de supermarkt geweest en hebben we even wat lekkers gekocht.
Daarna lekker gedouched en nu gaan we avond eten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten